Τo καλάθι αγορών σας είναι άδειο!
Τα μαργαριτάρια είναι από τους πιο δημοφιλείς πολύτιμους λίθους και επιλέγονται διαχρονικά από γυναίκες όλων των ηλικιών. Είτε πρόκειται για ένα κλασσικό κολιέ με μία σειρά πέρλες, είτε για μαργαριταρένια σκουλαρίκια ή για κοσμήματα με πέρλες σε μοντέρνα σχέδια και χρώματα, όλες οι γυναίκες έχουν μια θέση στην καρδιά τους και την κοσμηματοθήκη τους για τα μαργαριτάρια.
Τα μαργαριτάρια παράγονται από συγκεκριμένες κατηγορίες οστράκων, που ονομάζονται μαργαριτοφόρα όστρακα. Τα συγκεκριμένα όστρακα παράγουν ως μέσο αυτοπροστασίας ανθρακικό ασβέστιο σε μικροκρυσταλλική μορφή, το οποίο αποκαλείται μάργαρο. Όταν ένα ξένο σώμα εισχωρήσει στο κοχύλι, τότε το όστρακο επειδή δεν μπορεί να διώξει τον «εισβολέα» τον περιβάλλει με μάργαρο, γεγονός που συνεχίζεται για όσο χρονικό διάστημα το ξένο σώμα παραμένει μέσα στο όστρακο. Το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία του μαργαριταριού.
Πρόκειται για μία τυχαία και χρονοβόρα διαδικασία και ένας από τους βασικούς λόγους, για τους οποίους οι φυσικές πέρλες εντάσσονται στην κατηγορία των πολύτιμων λίθων. Η τιμή των μαργαριταριών καθορίζεται με βάση το μέγεθος, το σχήμα, το χρώμα, την ποιότητα της επιφάνειας και τη λάμψη τους.
Τα πιο περιζήτητα και ακριβά μαργαριτάρια είναι τα σφαιρικά, συμμετρικά μαργαριτάρια με όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέγεθος και ομοιόμορφη ιριδίζουσα λάμψη, ενώ υπάρχουν και μαργαριτάρια, τα οποία δεν έχουν σφαιρικό σχήμα, αλλά μπορεί να έχουν σχήμα δάκρυ ή ακανόνιστο. Οι πέρλες σε σχήμα δάκρυ ή αχλάδι χρησιμοποιούνται κυρίως σε σκουλαρίκια και περιδέραια, ενώ τα μαργαριτάρια με ακανόνιστο σχήμα, γνωστά και ως μαργαριτάρια μπαρόκ έχουν ιδιαίτερη αίγλη, καθώς έχουν συχνά ασυνήθιστα και ενδιαφέροντα σχήματα και στολίζουν συνήθως κολιέ.
Τα φυσικά μαργαριτάρια παράγονται πλέον σε συγκεκριμένες περιοχές, κυρίως στη θάλασσα του Μπαχρέιν, στην Αυστραλία και στον Ινδικό Ωκεανό. Σε αρκετές χώρες, όπως στη Μεγάλη Βρετανία έχει απαγορευθεί το κυνήγι μαργαριταριών, ενώ σε άλλες περιοχές το κυνήγι μαργαριταριών περιβάλλεται από αυστηρούς νόμους.
Το στέμμα, με το οποίο στέφθηκε η αυτοκράτειρα Farah του Ιράν, κατασκευάστηκε από την Van Cleef & Arpels, με πολύτιμους λίθους που υπήρχαν ήδη στη συλλογή κοσμημάτων του στέμματος της Περσίας. To 1967, όταν κατασκευάστηκε, ήταν η πρώτη φορά μετά από 2.500 χρόνια, που η σύζυγος του αυτοκράτορα θα στεφόταν και εκείνη αυτοκράτειρα, γι'αυτό και προέκυψε η ανάγκη δημιουργίας, ενός νέου στέμματος.
Το στέμμα της Αυτοκράτειρας του Ιράν έχει κατασκευαστεί από λευκό χρυσό και είναι διακοσμημένο με 105 μαργαριτάρια, 36 σμαράγδια, 34 ρουμπίνια, 2 σπινέλια και 1469 διαμάντια. Μετά την ιρανική επανάσταση το στέμμα παρέμεινε στην ιδιοκτησία του ιρανικού κράτους και μέχρι σήμερα εκτίθεται στην Τεχεράνη στην Κεντρική Τράπεζα του Ιράν.
Το διάδημα της αυτοκράτειρας Ευγενίας της Γαλλίας, αποτελείται από 212 πέρλες σε σχήμα δάκρυ ή σφαιρικό σχήμα και 1998 διαμάντια. Κατασκευάστηκε το 1853 μετά από παραγγελία του αυτοκράτορα Ναπολέοντα Γ’ για τη σύζυγο του Ευγενία και ήταν τμήμα ενός σετ κοσμημάτων στο οποίο υπήρχαν και ένα βραχιόλι, ένα επιστήθι κόσμημα και ένα περιδέραιο με έξι σειρές μαργαριτάρια. Τα μαργαριτάρια και τα διαμάντια με τα οποία δημιουργήθηκε το στέμα ανήκαν στο γαλλικό κρατικό ταμείο και γι'αυτο μετά την ήττα του Ναπολέοντα Γ' και την εξορία του αυτοκρατορικού ζεύγους, το διάδημα παρέμεινε στην κυριότητα του γαλλικού κράτους έως το 1890, όταν το αγόρασε σε δημοπρασία ο Γερμανός πρίγκιπας Αλβέρτος Α' του Τουρν και Τάξις ως δώρο γάμου για τη σύζυγο του.
Το στέμμα παρέμεινε στην κυριότητα της οικογένειας του για περίπου 100 χρόνια, μέχρι το 1992, όταν αγοράστηκε από τον Σύλλογο Φίλων του Λούβρου για 935.000 γερμανικά μάρκα και παραδόθηκε στο μουσείο του Λούβρου, όπου εκτίθεται μέχρι σήμερα.
Πηγή: The practical gemologist
Πρόκειται για ένα από τα πιο διάσημα μαργαριτάρια με ιστορία μεγαλύτερη των 500 ετών. Έχει σχήμα αχλαδιού και ζυγίζει 55 περίπου καράτια. Μέχρι σήμερα είναι ένα από τα μεγαλύτερα μαργαριτάρια με απόλυτα συμμετρικό σχήμα αχλαδιού.
Βρέθηκε στον Παναμά το 1513 και μεταφέρθηκε στην Ισπανία, όπου το απέκτησε ο βασιλιάς Φίλιππος Β' της Ισπανίας και στη συνέχεια το χάρισε στη γυναίκα του Βασίλισσα Μαίρη της Αγγλίας, ως δώρο γάμου. Μετά τον θάνατο της Μαίρης, το μαργαριτάρι επέστρεψε στην Ισπανία και ο Φίλιππος το ανακύρηξε ως κόσμημα του ισπανικού στέμματος. Για σχεδόν τρεις αιώνες το μαργαριτάρι Peregrina υπήρξε μέρος των κοσμημάτων του Ισπανικού Στέμματος και ένα από τα αγαπημένα πετράδια αρκετών ισπανίδων βασιλισσών.
Το 1808 ο αδελφός του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, Ιωσήφ, έγινε βασιλιάς της Ισπανίας. Πέντε χρόνια αργότερα, όταν οι γαλλικές δυνάμεις ηττήθηκαν στη μάχη της Βτόρια, ο Ιωσήφ Βοναπάρτς, υποχρεώθηκε να εγκαταλείψειτ ο θρόνο και εξορίστηκε. Φεύγοντας πήρε μαζί του την πέρλα «La Peregrina» και άλλα κοσμήματα του στέμματος, τα οποία μετά το θάνατο του κληροδότησε στον ανιψιό του, Ναπολέοντα Γ’ της Γαλλίας, ο οποίος αργότερα το πούλησε σε άγγλους ευγενείς. Το 1969 η πέρλα Peregrina βγήκε σε δημοπρασία από τον οίκο Sotheby’s, οπότε και την αγόρασε ο ηθοποιός Ρίτσαρντ Μπάρντον για $37.000 για να την προσφέρει στη σύζυγο του Ελίζαμπεθ Τέηλορ.
Κατ’ εντολή της ηθοποιού, το μαργαριτάρι Peregrina δέθηκε σε ένα περιδέραιο μαζί με μαργαριτάρια, διαμάντια και ρουμπίνια από τον οίκο Cartier. Το περιδέραιο της Ελίζαμπεθ Τέηλορ πωλήθηκε τον Δεκέμβριο του 2011 σε πλειστηριασμό από τον οίκο Christie’s στην τιμή ρεκόρ των 11 εκατομμυρίων δολαρίων.
